Η
Α' Σταυροφορία
H Πρώτη Σταυροφορία διήρκεσε τρία χρόνια, από το 1096
ως το 1099. Είχε ως αποτέλεσμα την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους
Σταυροφόρους.
Η
κατάσταση στην Ανατολή
Μέχρι το 1060, περίπου, στις περιοχές από την Μικρά
Ασία ως την Αίγυπτο επικρατούσε σχετική ηρεμία, και οι Άραβες που κατείχαν τους
Αγίους Τόπους ήταν αρκετά ανεκτικοί με τους χριστιανούς προσκυνητές που έφταναν
εκεί.
Εκείνη την εποχή ξεκίνησε η εισβολή των Σελτζούκων
Τούρκων στην Μέση Ανατολή. Οι Σελτζούκοι εξορμώντας από κάποιες περιοχές της
κεντρικής Ασίας, κατέκτησαν την Περσία και την Μεσοποταμία, καθιστώντας τους
Αβασίδες Χαλίφες της Βαγδάτης ηγεμόνες με θρησκευτική και συμβολική εξουσία
μόνο.
Το 1064 ο σουλτάνος των Μεγάλων Σελτζούκων, Αλπ
Αρσλάν, κατέλαβε τη Γεωργία και την Αρμενία , ενώ ξεκίνησε επιδρομές στη
Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ΄ Διογένης προσπάθησε να τον
αντιμετωπίσει αλλά ηττήθηκε από αυτόν το 1071 στην μάχη του Μαντζικέρτ. Αυτή η
ήττα επέτρεψε στους Σελτζούκους να εισβάλουν στην Μικρά Ασία και να την
καταλάβουν σχεδόν ολόκληρη. Λίγο αργότερα συγκρούστηκαν με τους Φατιμίδες και
κατέλαβαν τη Συρία και το 1076 την Ιερουσαλήμ. Όμως, μετά το 1092 και το θάνατο
του σουλτάνου Μαλίκ Σαχ Α΄, το κράτος τους διασπάστηκε, και οι ηγεμόνες άρχισαν
να πολεμούν και μεταξύ τους. Έτσι η πιθανότητα συνεννόησής τους εναντίον ενός
κοινού εχθρού ελαχιστοποιήθηκε. Οι Σελτζούκοι (φανατικοί εχθροί με τους σιίτες
Φατιμίδες και νεοφώτιστοι στο Ισλάμ), άρχισαν να φέρνουν μεγάλα εμπόδια σε
όλους τους προσκυνητές που ταξίδευαν στην Ιερουσαλήμ. Ένας από αυτούς τους
προσκυνητές που κακομεταχειρίστηκαν ήταν ο Πέτρος ο Ερημίτης. Αυτός ο φανατικός
και φαινομενικά ανίσχυρος καλόγερος θα ξεσήκωνε με τα κηρύγματά του ένα
τεράστιο λαϊκό κίνημα στη Δύση για να εκδικηθεί την προσβολή που του έγινε.